W tym roku w czasie omawiania lektury "Chłopcy z Placu Broni" padło pytanie, na czym polega gra w kulki, w którą grali bohaterowie utworu. Kiedy wyjaśniałam uczniom reguły gry, uświadomiłam sobie, że wiele zabaw podwórkowych, w które sama jeszcze nie tak dawno (!) się bawiłam, nie jest znana dzisiejszej młodzieży.
Kiedy przeczytałam u NIEIDEALNEJ POLONISTKI, jakie aktywności zaproponowała swoim uczniom na zakończenie lekcji z powieścią F. Molnara, postanowiłam jedną z nich dostosować do moich piątoklasistów.
Pomyślałam, że dobrze byłoby, aby uczniowie porozmawiali z dziadkami na temat ich sposobów spędzania wolnego czasu w dzieciństwie.
.png)
Zaproponowałam piątoklasistom, aby stworzyli leporello na temat zabaw podwórkowych swoich przodków.
Leporello (jak podaje Wikipedia) to rodzaj publikacji poligraficznej bezoprawowej, w postaci arkusza (lub wstęgi) grubego papieru lub kartonu, kilkakrotnie, równolegle, naprzemiennie złamywanego do postaci harmonijki. Format leporello jest stosowany w ulotkach, folderach, programach, prospektach itp.
Przygotowałam instrukcję dla uczniów. Omówiłam ją i zapytałam o wątpliwości, które się nasuwają młodym ludziom przez przystąpieniem do pracy.
Z podziwem i ogromnym zainteresowaniem otwierałam leporella uczniów i czytałam zapiski ich rozmów z dziadkami. Część z zabaw znałam z własnego doświadczenia, inne były nowością.
Zapytałam uczniów, co było dla nich najciekawsze w czasie tworzenia książeczek. Zgodnie odpowiadali, że najmilsza część to spędzanie czasu z dziadkami i rozmowy z nimi. Bezcenne chwile.
Inne materiały wspomagające omawianie utworu i sprawiające, że czas z lekturą zapadnie w uczniowską pamięć, opisałam TUTAJ i TUTAJ, a także TUTAJ.
